تاثیر آموزش گروهی بر رفتار مراقبین از کودک کم توان ذهنی

مقدمه: وجود فرد کم توان ذهنی در خانواده چالش‌هایی را برای هر یک از اعضای خانواده در پی دارد، و خانواده‌ها قادر نیستند همیشه با این چالش‌ها به صورت مناسب برخورد کنند. ارائه اطلاعات پایه‌ای توسط سیستم‌های حمایتی برای این خانواده‌ها، به ویژه برای مراقبین از این کودکان می‌تواند گامی موثر در حمایت از آنها محسوب گردد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش بر رفتار مراقبتی مراقبین از کودک کم توان ذهنی انجام گردید. روش: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی می‌باشد که در سال1392 در مرکز توانبخشی نرگس میانه انجام گرفت. در این تحقیق 64 مراقب دارای کودک کم توان ذهنی 18-6 ساله بطور تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. برای گروه مداخله 6 جلسه کلاس آموزشی برگزار گردید ولی برای گروه کنترل هیچ مداخله‌ای انجام نشد. در هر دو گروه در ابتدا و انتهای مطالعه، داده ها براساس پرسش‌نامه‌های محقق ساخته رفتار جمع‌آوری گردید. یافته‌ها: بین میانگین رفتار مراقبین در هر دو گروه، قبل از مداخله اختلاف آماری معنی‌داری بدست نیامد. نتایج نشان داد 1/5ماه بعد از اجرای مداخله، افزایش میزان نمره رفتار مراقبین در گروه مداخله قبل(5/63±48/64) و بعد از مداخله(2/77±58/46) معنی‌دار بود(p<0/05). نتیجه گیری: آموزش گروهی به مراقبین از کودکان کم توان ذهنی باعث ارتقاء رفتار مراقبتی آنان شده و نیز با دادن آگاهی‌های لازم به چنین خانواده‌هایی می توان آنان را ترغیب نمود تا در ارتقاء کیفیت زندگی خود و فرزندشان مشارکت داشته باشند.